"Jezelf terugvinden, dat is eigenlijk wat je gaat doen bij Chris en consorten"

- anoniem-.

"Het komt goed, hoe het er ook uitziet"

- Chris Knorren -

"Vandaag de dag kan ik oprecht zeggen dat ik gelukkig ben, ik voel me eindelijk echt vrij!"

- Jolanda -

"Het leven in herstel ervaar ik als een feest, inclusief gezonde katers"

- Laura -

"Met behulp van Chris, Boudewijn en de groep heb ik meer zicht gekregen op wie ik was en wie ik wezenlijk ben"

- G-

Ervaringen…

“Het komt goed, hoe het er ook uit ziet”
Into Me You See heeft in door de jaren heen al veel clienten weer op het goede spoor weten te helpen.
Een aantal deelt hun ervaringen hier.

De schrijvers van deze teksten verdienen alle credits voor het feit dat ik hun ervaringen zo op mijn website mag delen!
Hopelijk dragen deze ervaringen bij aan net dat laatste duwtje in de rug dat je nodig hebt om contact met mij op te nemen wanneer ook jij kampt met verslavingsproblematiek en je er zelf maar niet uit kunt komen.

“Al jong werd ik getrokken door alles wat maar met liefde en seks te maken had. In het gezin waar ik opgroeide rustte vanwege de christelijke achtergrond een taboe op dit terrein, waardoor de hele seksuele voorlichting niet zo geweldig verliep. Daarbij kwam nog – die ontdekking deed ik later – dat ook in de familie verslavingsproblemen voorkwamen, waar ik destijds geen weet van had. Nu weet ik hoe belangrijk familiebanden zijn en dat dingen generaties lang kunnen doorwerken.

Toen ik verkering kreeg, dacht ik van het verslavingsprobleem af te zijn. Alles liep op rolletjes. Naarmate de relatie hechter werd, kwam ik erachter dat ook mijn partner een verleden had. Hoe hadden we elkaar zo kunnen treffen! We trouwden, kregen kinderen en raakten steeds meer betrokken bij maatschappelijk en kerkelijk werk. Het was in die tijd dat ik voor het eerst merkte dat er iets met mij was wat niet onder de noemer ‘normaal’ kon vallen. Dus zocht ik hulp. Ik kwam bij een psychiater terecht die mijn verhaal aanhoorde, vooral ten aanzien van veelvuldige masturbatie en het kijken naar porno. Zijn antwoord: “Dit is heel normaal bij mannen van jouw leeftijd. Ik zie daar geen probleem in.” Ik ging weg. Thuis vertelde ik het aan mijn vrouw. Maar het probleem was niet weg. Het ging eigenlijk van kwaad tot erger.
Het is zo dubbel om een maatschappelijke en kerkelijke functies te vervullen en tegelijkertijd seks– en liefdesverslaafd te zijn. Dat geeft een enorme innerlijke strijd. Daarnaast duik je ook onder. Woorden die bij dat onderduiken horen zijn: geheimhouding, liegen, bedriegen, vluchten, bagatelliseren, zelfrechtvaardiging, zelfveroordeling, zelfverwijt. De verslaving kostte niet alleen zeeën aan kostbare tijd, maar ook spanningen binnen het huwelijk en lichamelijke en geestelijke uitputting. Dat resulteerde uiteindelijk in hartritmestoornissen en een operatie, maar ook bloedwaarden die gevaarlijk hoog opliepen. Daarbij ging de verslaving steeds progressiever worden met prostitueebezoek als ultiem dieptepunt.

Uiteindelijk kon ik niet meer en kwam met mijn zooi voor de dag. Het kostte mijn werk, mijn huwelijk en andere contacten. Mijn hele netwerk stortte ineen. In dit tijd kwam ik bij Chris Knorren terecht. Hij gaf inzicht in de hele problematiek en gaf de aanzet om een traject in te gaan dat als doel had om uit de verslaving weg te blijven. Er moesten nieuwe denkpatronen ontstaan. Daar hielp hij mij mee op weg. Ook bracht hij mij in contact met mannengroepen waar ik mijn verhaal kwijt kon en andere verhalen aan kon horen. Chris was voor mij de slinger om de schone motor op gang te krijgen. Wat ik erg prettig vond, is dat ik ook bij hem met geloofszaken terecht kon en vooral de conflicten die deze zaken gaven in verband met mijn verslaving.

Nu ik dit schrijf ben ik bijna een jaar nuchter en help twee jongemannen die aan het begin van het proces staan. Wat mij altijd bij is gebleven van Chris is een uitspraak die mij steeds weer door moeilijke momenten heen hielp: “Het komt goed, hoe het er ook uitziet.”

Marinus

Marinus

In 2012 was ik er blijkbaar écht klaar voor om de onvoorstelbaar ingewikkelde reis te maken die ontnuchtering heet. Ik heb mijzelf nooit als verslaafde of als zeer “verslavingsgevoelig” gezien en ook niet als iemand die “relatieafhankelijk” kon worden of zijn. Daarnaast was ik uitermate trouw aan alles en iedereen, behalve aan mijzelf, zo bleek.

Ik belandde in een relatie met een seksverslaafde man. En dat “kon ik wel aan”. Ik kon hem misschien zelfs wel “helpen”. Na jaren van onzekerheid, verdriet, vernedering en verwarring omdat er ook zo ontzettend veel liefde en leuks was, was ik helemaal kapot. Depressief, vol angst en ik was volledig mijzelf en de kluts kwijt.

Mijn medicijnverslaving, eetverslaving, nu en dan een behoorlijke hoeveelheid sterke drank, met verkeerde motieven, waren de spuigaten uitgelopen.

Maar ik had mijn verslaving nog even “nodig” om mij uit de (verslavende) relatie en het ongezonde te kunnen ontworstelen. Zo had ik het destijds tenminste bedacht. Want dat ik zelf ook een groot probleem had, zag ik wel…

Ik heb mijzelf  naar de huisarts geschopt. Uitgeput en depressief en vol angstaanvallen. Ik heb daar om een intensieve behandeling gevraagd en ook gekregen in een ziekenhuis afdeling psychiatrie. 4 dagdelen per week mijzelf onder ogen komen. Maar nog niets met mijn middelen- en eetverslaving gedaan. Sterker nog. Ik kreeg gewoon nog meer medicatie! En dat was zeer welkom. Ik had het immers “nodig”.

Tegelijkertijd groeide ik, werd ik sterker en kon ik loskomen uit de relatie.

De volgende stap moest ik gaan zetten: Afkicken van de middelen en mijn vastgeroeste patronen op het gebied van eten en relaties.  Ik lag soms dagen in mijn huis op de grond, afwisselend huilend en schreeuwend naar het plafond, omdat ik me van moment tot moment tot in elke vezel realiseerde dat ik het zelf niet meer in de hand had (zonder middelen en partner), en dat ik was overgeleverd aan het leven.  In die periode ontmoette ik Chris. In deze herstelfase kreeg ik nog meer inzichten over mijzelf. Mijn herstelproces, op elk gebied zette door. Ik moest mezelf volledig opnieuw uitvinden, zonder dat ik ook maar énig idee had van hoe dat eruitzag. Dat was eng, hard werken (en dat is het nog met regelmaat) en zeer de moeite waard! En ik ben nog helemaal niet klaar en hoop ook nooit klaar te zijn. Momenteel geniet ik van mijn proces en persoonlijke groei!

Misschien sta je toevallig voor een keerpunt, weet je dat er écht iets moet veranderen in je leven. Klotst de weerstand uit je oren. Zo’n punt had ik bereikt en toen heb ik elke kans en mogelijkheid gezocht en aangepakt.

Excessief middelengebruik of verslaving heeft volgens mij niet alleen een genetische/erfelijke component, maar ook nog eens een duidelijke leerfunctie. Daar ben ik mijn verslavingen en het leven in een verslaafde relatie dankbaar voor.

De verslaving wilde mij iets duidelijk maken. Het heeft te maken met teleurstelling, gebrek aan eigenwaarde, schaamte, een chronisch gevoel van leegte en allerlei andere emoties die allemaal wijzen naar één hartverscheurende misvatting: dat ik niet goed genoeg ben zoals ik ben.

Dan is het extra fijn dat er goede hulp bestaat die jou dat kan laten inzien. Want ik heb geleerd en leer nog elke dag dat ik er mag zijn. Gewoon zoals ik ben.

Als het voor jou tijd is om af te rekenen met een afhankelijkheid, zal het je lukken. Zeker met goede hulp en lotgenoten. Ik heb ervaren dat ik het niet alleen hoef te doen. Toen niet en nu niet.

Wat een cadeau!

Het leven in herstel ervaar ik als een feest, inclusief gezonde katers.

Laura

Mijn naam is Boudewijn en ik ben verslaafd! De eerste keer dat ik deze zin uitsprak was in het Engels omdat ik in het buitenland naar mijn eerste meeting ben gegaan. Na een ambulante en klinische behandeling in een Nederlandse GGZ instelling was dit voor mij niet voldoende om gestopt te blijven met het gebruiken van drugs.

In 2002 kwam ik,na een tip van een collega  in aanraking met cocaine en ik snoof zo nu en dan een lijntje om me beter te kunnen focussen op mijn werk.

Mijn vriendin vond het raar dat ik zo vaak “verkouden”was en toen kreeg ik het briljante advies om het dan te gaan roken, dan zou dat geen probleem meer zijn. Ik was totaal onwetend dat ik vervolgens crack cocaine ging roken en was binnen drie maanden totaal verslaafd. In het begin gaf het mij een geweldig gevoel. Totale rust in mijn hoofd en mijn sexdrive was ook nog eens ongekend.

Ik ging steeds meer gebruiken en al snel was ik door mijn geld heen. Ik ging lenen bij familie en vrienden en toen dat niet meer lukte ben ik zelfs gaan dealen. Inmiddels was het fijne gevoel wat de drugs me in het begin gaf verdwenen en werd ik super paranoïde zodra ik gebruikte. De gordijnen dicht, de deur op slot en de telefoon op stil. Zo kon ik uren op mijn zolderkamer stil zitten op een stoel en was te bang om mijn crack te roken omdat mijn aansteker teveel lawaai maakte. De totale waanzin van mijn gebruik werd duidelijk omdat ik zowel lichamelijk als geestelijk mezelf volkomen uitwoonde.

Ik heb me in 2007 op laten nemen in een kliniek in Schotland. Castle Craig, een twaalf stappen kliniek. Ondanks dat ik nog maar 50 kilo woog, financieel totaal aan de grond zat en ik iedereen om mij heen van mij had weggejaagd, heb ik in het begin nog geprobeerd om aan te tonen dat het 12 stappen programma voor mij niet zou werken.

Gelukkig lieten de counselers me daar niet mee weg komen en beetje bij beetje begon ik hoop te krijgen dat er voor mij toch ook een ander leven zou kunnen zijn dan die van totale eenzaamheid en ongeluk.

Ik heb daar mezelf leren kennen en ook geleerd dat ik geen slecht mens was maar dat ik slechte dingen deed. Verder was het voor mij belangrijk om te ontdekken dat ik het welliswaar zelf moest doen, maar niet alleen.

Na zeven en halve maand in de kliniek en vervolgens 4 maanden de 12 stappen op zijn Boudewijn’s viel ik natuurlijk terug. Ik ben gelukkig door medefellows opgeraapt en naar meetings gesleurd. Toen wist ik dat ik eindelijk moest en mocht stoppen met vechten. Vechten tegen de obsessie van het gebruik en stoppen met mijn eigen self obsessie.

Ik was eindelijk bereid om de suggesties die mijn behandelaren en de twaalf stappen deden, op te gaan volgen. Wat volgde was rust en kalmte. Ik leerde te aanvaarden dat het leven is zoals het komt en dat ik daar niets aan kan veranderen..  Mijn dagelijkse keuzes werden gezonder en hierdoor ook de concequenties van de dingen die ik deed. Ik leerde anders met anderen om te gaan en merkte dat zij hierdoor ook mij anders benaderden.

Ik kreeg na een jaar in herstel te horen dat ik nog anderhalf jaar te leven had. Longkanker natuurlijk! Ik heb er niet op hoeven te gebruiken maar het programma en de fellowship hielpen me erbij om het te accepteren en er op een gezonde manier mee om te gaan. Gelukkig bleek de prognose uiteindelijk (nog) niet te kloppen en ben ik er 6 jaar later nog steeds. Heb in die tijd mooie en fijne dingen mogen en kunnen doen met de mensen die allemaal inmiddels weer terug waren in mijn leven. Heb inmiddels meerdere vakanties samen met mijn dochter mogen beleven terwijl ze 8 jaar geleden nog tegen me zei dat het beter was als we elkaar maar niet meer zagen. En wat me altijd bij zal blijven is toen ze hoorde dat ik ziek was dat ze zo blij was dat het al weer goed was tussen ons voordat ik ziek werd,anders had ik kunnen denken dat ze er alleen maar was omdat ik dood zou gaan!  Deze opmerking van mijn dochter staat zo enorm symbool voor de mooie dingen die herstel me hebben gebracht.

Ik ben nog steeds Boudewijn en verslaafd,maar ik hoef niet te gebruiken….

 

Boudewijn

Als je mij jaren geleden vertelde dat ik ooit met een verslavingsprobleem te maken zou krijgen dan had ik daar om moeten lachen. Ik verslavingsgevoelig? dacht het niet!

Jaren lang had ik niks met drugs! Dat was iets voor de grote stad en ik was absoluut tegen gebruik. Begreep toen ook niet dat drugs zoveel invloed kon hebben op een mens. Ik begreep ook niet dat mensen drugs nodig hadden om te feesten of de combinatie drugs en seks.

Ik ben tien jaar geleden naar Amsterdam verhuisd en had toen een relatie , leuke baan en mooi huisje. Prima leventje. Ik merkte dat in mijn omgeving steeds meer over drugs gesproken werd in combinatie met seksdates. Toen ik 35 was wilde ik dat weleens proberen. XTC en seks dat was toch wel heel prettig. Ik ben een aantal keer naar seksfeestjes gegaan en zo kwam ik langzamerhand in het chemsex wereldje terecht. Aangezien seks voor mij iets belangrijks was werd het recreatieve gebruik steeds meer en meer. Ik zocht mijn contacten niet alleen uit op seksuele behoefte maar belangrijk was ook of er drugs gebruikt werd.

Recreatief gebruik maakte meer plaats voor obsessief gebruik op de dagen dat ik vrij was van werk. Daarnaast was het niet alleen XTC wat ik gebruikte maar werden de combinaties van drugs zoals GHB , Meouw Meouw, Kethamine en Coke steeds meer een gewoonte. Ook mijn seksuele gedrag werd steeds extremer en steeds destructiever. Condooms werden niet meer gebruikt en de seks werd steeds extremer. En toen kwam ik in contact met mannen die Crystal Meth gebruikte. Eerst was ik fel tegen en daar heel duidelijk in maar op gegeven moment ben ik toch die drempel overgegaan en eindige uiteindelijk met een spuit in mijn arm.

Ik merkte aan mezelf dat ik steeds meer lichamelijke klachten en psychische klachten kreeg. Raakte steeds meer in een isolement en merkte aan mezelf dat ik vrienden aan t voorliegen was. Alles draaide om seks en drugs. Ook vrienden ging het opvallen. Een vriend van mij heeft geprobeerd om met mij te praten en duidelijk te maken dat ik verkeerd bezig was. Ik snapte zijn emotie niet maar gaf wel toe dat ik een probleem had. Uiteindelijk hebben vijf vrienden van mij een interventie gedaan en wat was ik kwaad in eerste instantie. Mijn hele leven omgooien waar haal je het lef vandaan. Al snel realiseerde ik mij dat er inderdaad wat moest gebeuren en ben toen aangemeld bij een kliniek. Daar heb ik Chris ontmoet en vanaf toen begon de strijd. Chris heeft mij inzichten gegeven waar ik nooit bij stil had gestaan. Hij was een enorme inspiratie voor mij en nog steeds!

Tien maanden ambulante hulp. 1 keer per week individueel gesprek en 1 keer per week groepsgesprek.! Tijdens deze tien maanden is mijn leven omgegooid maar het is het beste wat mij is overkomen de afgelopen jaren. Ik zag weer licht, merkte ineens dat er zoveel meer is in de wereld. Het was een strijd en dat is het nog steeds maar ik heb enorm veel geleerd en ik ben dankbaar dat ik een tweede kans heb gekregen in het leven. Terug gaan naar de kern dat was t doel en ‘Trust the process’! Dat is mijn motto geworden.

Als ik terugdenk aan de periode tijdens gebruik dan kan ik bijna niks herinneren wat leuk of memorabel was. Alsof ik die periode geblokt heb. Vandaag de dag kan ik zeggen dat ik een gelukkig mens ben. Tevreden met de persoon die ik aan t worden ben. Ik heb weer zingeving gevonden en ben sterker dan ooit! Ik ben bijna twee jaar clean en heb mijn terugvallen gehad en momenten waarin ik het zwaar had maar zoals mijn leven ooit geweest is dat nooit meer. Dankbaar en gelukkig!

Paul

“22 jaar lang ben ik actief verslaafd geweest. Een eetstoornis, middelen verslaving en een groot mannen issue. Op mijn twaalfde begon het met anorexia wat mij het gevoel gaf ergens goed in te zijn, ook gaf het mij het gevoel de macht te hebben over mannen. Ik heb een aantal jaar mijn lichaam verkocht voor aandacht,  en drugs. Wanhopig op zoek naar bevestiging dat ik er zijn mocht .

Ondanks mijn verlangen naar liefde en veiligheid, heb ik alleen relaties gehad met mannen die zich niet konden binden. De meesten van hun waren dealers , verslaafd of gingen vreemd.

Vanaf mijn 17e heb ik dagelijks gebruikt, het gaf me het gevoel van vrijheid een leven zonder angst.

Dit was van korte duur, mijn verslaving heeft mij letterlijk afgesneden van de maatschappij.

De eenzaamheid die ik voelde is met geen pen te omschrijven. Wanneer ik niet in een relatie zat was het enige contact dat ik had met mannen die ik ontmoeten via internet.

Nu bijna 5 jaar geleden liet ik mij opnemen, ik kon niet meer en had echt mijn rock bottom bereikt.

Wat wilde ik graag een ander leven, en wat was ik bang. Hoe moest ik leven zonder gebruik ? Voor mij was clean worden niet genoeg, De drugs hielpen me ook om te gaan met de vele trauma’s die ik in mijn leven heb opgelopen.

Ik leerde chris kennen, en samen met het team hebben ze mij de tools gegeven het leven weer echt te kunnen leven. Chris, gespecialiseerd in seks verslaving leerde mij dat ik een intimiteit probleem had. En dat ben ik aangegaan. Ik heb geleerd dat het eigenlijk helemaal niet om de seks gaat, maar om verbinding die ik met mezelf en andere niet aankon.

Ik denk dat dit ook de kern van mijn verslaving is.

Ondertussen ben ik bijna 5 jaar clean, heb trauma’s verwerkt en ben langzaam van mezelf gaan leren houden. Ik heb vrienden, zowel vrouwen als mannen. Omdat ik mijn verslaving niet wil onderschatten heb ik alleen contact met mannen die mijn partner ook kent. Ik bespreek geen intieme onderwerpen met mijn vrienden om zo de scheidingslijn niet te kunnen overstappen.

Mijn herstel heeft mij een thuis gegeven, Niet alleen een dak boven mijn hoofd maar een thuis in mezelf. Eindelijk voel ik weer liefde voor mezelf, en met deze liefde ben ik in staat grenzen te stellen en goed voor me zelf te zorgen.  Ik pak ongeveer 3 meetings in de week, en leef volgens te 12 stappen. Dit is het cadeautje aan mezelf. Het zorgt ervoor dat ik weer geniet in het leven.

Vandaag de dag kan ik oprecht zeggen dat ik gelukkig ben, ik voel me eindelijk echt vrij !”

Jolanda

Bijna 1,5 jaar geleden kreeg ik een app van mijn vrouw. Er stond in dat ze mijn geheime email had ontdekt. Het e-mailadres wat ik gebruikte voor afspraakjes en contacten. Onder een andere naam. Een naam die ik gebruikte tijdens mijn actieve seksverslaving.
20 misschien wel 30 jaar lang heb ik deze naam gebruikt zonder dat ook maar iemand ervan af wist.

Waar haar wereld in elkaar stortte was het voor mij een bevrijding. Ik was af van het geheim wat ik mee droeg. Ik date met mannen. Ik had mezelf wijs gemaakt dat ik wel bi zou zijn en dat ik nou eenmaal zo was. Nooit heb ik het tegen iemand vertelt. Altijd maar geheim gehouden. Altijd stiekem dingen regelen. Nooit begreep ik echt wat ik deed of waarom ik het deed. En dat het onder verslaving zou vallen had ik ook nooit gedacht.

Ik stop ermee als; ik een nieuwe vriendin heb, ik stop er mee als we geregistreerd partner zijn, als we een kind hebben, bij het 2e kind bij de derde dan? Ja bij de derde echt, echt waar, hield ik mezelf voor. Stoppen ging vaak eventjes goed. Maar dan begon het weer met porno kijken, chatten en uiteindelijk daten. Snelle nietszeggende vluggertjes. Daarna de boosheid naar jezelf, teleurstelling en de schaamte! Niemand om dit mee te delen. Ik moet nu echt stoppen!!! Alsjeblieft stop er nu mee. Ik smeek het je. Het gaat een keer mis. Hoezo mis? Het gaat al 20/30 jaar goed. Ik wis toch mijn sporen uit? Niemand die het merkt? Zo bleef ik in conflict met mezelf. Dag in dag uit. Jaar in jaar uit.

Nu kan ik pas stoppen. Na een traject van ambulante hulp in combinatie met groepstherapie en meetings. Nu pas begin ik te snappen waarom ik het deed. Nu begin ik mijn gedrag te kennen en erkennen. Ook ben ik weer actiever gaan sporten en doe aan yoga. Dit helpt me om clean te blijven. Om rust en dankbaarheid te vinden. En het aller belangrijkste is dat ik langzaam weer in verbinding ben met mijn vrouw en de mensen om me heen. Uit het door mezelf gecreëerde isolement. Daar waar ik vroeger de angst en onzekerheid voelde bij in verbinding zijn, voel ik nu blijheid en warmte. Of ik kan accepteren dat ik me niet prettig voel en hoef het niet meer weg te drinken of weg te mastruberen of te daten. En dat geeft een heerlijk gevoel. Terug bij mezelf.

Anoniem

Jezelf terugvinden, dat is eigenlijk wat je gaat doen bij Chris en consorten.
Jezelf, wil zeggen je echte zelf, zonder verslavingen die je daarvan afleiden. Wat ik ervaren heb is dat het heel erg moeilijk is om met twee voeten op de grond te komen en te blijven. Chris en zijn team zijn enorm goed in balans om je daarbij te helpen. Geen bull shit, maar wel affectie met de mensen die zich durven openstellen.
Enorme moeilijke, diepgaande, heftige, maar ook vrolijke sessies meegemaakt waar je niets anders kon dan jezelf zijn. Als je dat niet was dan voelde het slecht, dan hielp het niet, en kwam je er nooit bij. Wat een ervaring!

Ben nu bijna een jaar weg en nog elke dag helpt het me om bij mezelf te blijven, het heeft me door een hele moeilijke periode heen gesleept, waarin ik anders nooit zo overeind zou zijn gebleven. Dank daarvoor! De groepssessies zijn mooi en uitgebalanceerd met de eigen uurtjes waarin je individueel door Chris op het juiste pad wordt geholpen en gehouden, goed concept. Het is misschien iets raars om aan te raden, maar als je dergelijke problemen hebt ben je nergens beter af denk ik. Als ik terug val, ga ik meteen weer!

Anoniem

Jemig daar vraag je me wat…  Er is daarna zoveel gebeurd. Na de bezoeken bij ITMYS dacht ik het licht te hebben gezien en ben een eigen zaak begonnen.

Afgelopen zomer ben ik naar een stevige business coach gegaan. Met haar ben ik eens gaan kijken met welke elementen ik mijn leven weer had opgebouwd. Relatie was oke voor buitenwereld, maar ik vond er zelf weinig aan. Zaak was kloten in de marge en mijn bijdrage aan de wereld was weinig. Na een aantal persoonlijke reizen naar vrienden in Europa, besloten om dingen anders aan te pakken. Zaak heb ik verkocht, we zijn verhuisd naar ‘t Gooi, relatie is op alle vlakken compleet en nu driftig bezig een job te zoeken waar ik mijn ei kwijt kan.  Het afstompen door het gebruik van alcohol, porno of ander overmatig gebruik is terug gebracht naar nul. Ik heb de noot over werk nog niet gekraakt, maar weet wel specifiek wat ik wil. Nu de opening vinden. Ik ben blij dat ik destijds naar ITMYS ben gegaan om verder afglijden te voorkomen. Het is, vind ik, lastig om te bepalen waar je zit op de schaal van verslaving. Ik weet ook niet hoe belangrijk het is. Je bepaalt zelf waar je bodem zit. Ik weet wel dat ik nu het leven aan het opbouwen ben wat ik wil en niet dat van een ander. Lekker mezelf zijn en merk dat mensen weer naar mij toekomen, i.p.v. dat ik overal achter aan loop. Op weg naar mijn autonome zelf!

 

Anoniem

Die spiegel…

Die verdomde spiegel!
Jarenlang dacht ik baas te zijn van zelfreflectie.
Ik zag wie ik was, wat ik kon en wat de wereld aan mij had.

Hoe was het mogelijk dat dit mettertijd steeds minder werd?
De overtuiging waarmee ik mijn gezicht steevast liet zien begon af te brokkelen.
Negatieve gedachten, angst- en schuldgevoelens kregen meer en meer ruimte.
De spiegel heb ik juist om deze reden vermeden en met een vertekend beeld kon ik blijkbaar nog lang doorgaan.

Tot het moment dat ik na een relatiebreuk gedwongen werd weer in de spiegel te kijken.
Die zag ik niet meer. Het was game over, alleen het frame bleek over.
Dat was heftig. Het glas van de spiegel lag inmiddels in scherven uiteen.

Met behulp van Chris, Boudewijn en de groep heb ik meer zicht gekregen op wie ik was en wie ik wezenlijk ben.
De kapotgevallen scherven bekeek ik met hen opnieuw. Soms sneed ik mezelf in de vingers en dat was pijnlijk.
Maar die hulp was zo nodig om uiteindelijk weer in en met vertrouwen een nieuwe spiegel te gaan gebruiken.

En zo blijkt dat scherven uiteindelijk geluk kunnen brengen maar… blijf kijken; in oprechte eerlijkheid en met compassie.

G.

Share This
Call Now Button
×

Hoi!

Als je persoonlijk contact met mij wil kun je mij hier een bericht sturen via WhatsApp. Klik daarvoor eenvoudig op mijn naam.
Je mag mij ook mailen op

 

× Kan ik jou helpen?