Zingeving en Zelfbeeld
Waarom doe ik wat ik doe? En waarom ben ik verslaafd geraakt?
Welke gedachte voed jij het meest? Ben je ondankbaar omdat anderen je het moeilijk maken? Ben je boos omdat je iets is aangedaan? Ben je slachtoffer geworden van je eigen keuzes of gedachten? Ga je vanuit rusteloosheid in constante overdrive omdat je vindt dat je vanalles moet? Of misschien heb je geen idee waarom het allemaal zo zinloos lijkt? Of overtuig je jezelf steeds van het ‘feit’ dat je niet goed genoeg bent, niet knap genoeg, niet slim genoeg, niet geliefd genoeg? Is goed misschien nooit goed genoeg en het glas altijd half leeg, behalve dat glas welke je troost? Of helpt je middel (drank/drugs) of gedrag (seks, gokken, eten, kopen) gewoon om je gevoelens lekker te verdoven of neutraliseren? Ja, het middel doet immers altijd wat het belooft; het geeft je een goed gevoel en doet alles even vergeten. Niemand zal ontkennen dat alcohol of drugs, en zelfs destructieve seksuele handelingen, je een (weliswaar tijdelijk) prettig gevoel geven. Maar durf je ook naar de consequenties te kijken. De negatieve gevolgen en wanhoop in je omgeving. Naar je werkelijke innerlijke motivatie om iets in je lijf te brengen, in plaats van het vinden van blijheid en dankbaarheid in alledaagse dingen? Dopamine is de neurotransmitter in ons brein dat ons een goed gevoel geeft, een gevoel van blijdschap. Maar welke vormen van gedrag/consumptie, voortkomend uit je manier van denken, heb je zelf ontwikkeld om jezelf voor te houden dat je blij bent? Deze en nog tientallen, misschien wel honderden andere vragen neem ik graag met je door op jouw reis naar je ‘intima’. Mijn overtuiging is dat in dit digitale en geïndividualiseerde tijdperk, waar we per dag aan meer prikkels zijn blootgesteld dan in de middeleeuwen in een heel mensenleven, er ongelooflijk veel stil leed is achter vele voordeuren. Waar we liever de schijn ophouden dan de realiteit durven laten zien. Dat schaamte de overheersende emotie is die alle ‘gevangenschap’ in ons zelf in stand houdt. Dat we vastlopen en ieder gevoel van zingeving kwijtraken. En dat ons zelfbeeld steeds verder wordt aangetast, terwijl het beeld dat we voor de ander creëren steeds mooier wordt. En de social media zijn een mooi vehicle daarvoor. Authenticiteit maakt plaats voor egocentriciteit. Kwetsbaarheid maakt plaats voor hardheid. En als we lang genoeg worstelen in een existentieel vraagstuk (hetgeen in kern is waar verslaving om draait) en bovendien genetische aanleg hebt voor verslaving, je omgeving en achtergrond ook nog een duit in het zakje doen, en je persoonlijke overtuigingen ook nog eens een duwtje in de verkeerde richting kregen, dan is de cirkel redelijk rond. En vicieus. En destructief. En progressief. En soms dodelijk. Herken je je totaal niet in deze vragen dan hoor je niet bij de ca. 10% van de bevolking die volgens wetenschappers wel vatbaar zijn. Geniet dan vooral van een glas wijn, je gezin, je vriendschappen, je emotionele en financiële en spirituele rust, je dankbaarheid, je bezit of het ontbreken daarvan, en van de waarden die voor jou in het leven belangrijk zijn, je eigenwaarde voeden. Ben je deze waarden totaal verloren, er is hoop….
